به تفصیل

نام محصول:h2-anthooxiعصاره کرن بری

ماده فعال:آنتوسیانیدین ها

فرمول ساختاری:

ماده فعال:پروآنتوسیانیدین ها (pac)

شماره cas:4852-22-6

فرمول ساختاری:

توضیحات

در آمریکای شمالی، بومیان آمریکا اولین کسانی بودند که از کرن بری به عنوان غذا استفاده کردند. بومیان آمریکا از زغال اخته در انواع غذاها، به ویژه برای پمیکان، داروی زخم و رنگ استفاده می کردند.

زغال اخته خام دارای سطوح متوسط ​​ویتامین c، فیبر غذایی و مواد معدنی ضروری رژیمی، منگنز، و همچنین مشخصات متعادلی از سایر ریزمغذی های ضروری است.

زغال اخته خام منبع آنتی اکسیدان های پلی فنول، فیتوکمیکال های تحت تحقیقات فعال برای فواید احتمالی برای سیستم قلبی عروقی و سیستم ایمنی، و به عنوان عوامل ضد سرطان، مانند سلول های سرطان پروستات جدا شده است.

یک مطالعه کرن بری را با بیست میوه دیگر مقایسه کرد و نشان داد که کرن بری دارای مقدار زیادی پلی فنول کل است. تانن های کرن بری شواهد آزمایشگاهی برای خواص ضد انعقاد دارند و ممکن است از عفونت های مکرر دستگاه ادراری در زنان جلوگیری کنند، اگرچه شواهد به نفع کارایی کرن بری در درمان عفونت های ادراری به دور از قطعیت است. زغال اخته خام و آب زغال اخته منابع غذایی فراوانی از فلاونوئیدها هستند. پروآنتوسیانیدین ها، فلاونول ها و کوئرستین.

پروآنتوسیانیدین (pa یا pac) که با نام‌های پروسیانیدین، پروآنتوسیانیدین الیگومری (opc)، لوکوسیانیدین، لوکوآنتوسیانین و تانن‌های متراکم نیز شناخته می‌شود، یک کلاس از فلاوانول‌ها است. پروآنتوسیانیدین ها اساساً زنجیره های پلیمری از فلاونوئیدها مانند کاتچین ها هستند.[1] یکی در سال 1948 توسط jacques masquelier کشف شد و ویتامین p نام داشت، اگرچه این نام جایگاه رسمی طبقه بندی را به دست نیاورد و از آن زمان استفاده از آن حذف شد. این ماسکلیه بود که برای اولین بار تکنیک هایی را برای استخراج پروآنتوسیانیدین ها از گونه های گیاهی خاص توسعه داد.

پروآنتوسیانیدین ها به عنوان مکمل های غذایی و درمانی در اروپا از دهه 1980 فروخته می شدند. در مقابل، معرفی پروآنتوسیانیدین ها به بازار ایالات متحده نسبتاً اخیر بوده است